ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ: TΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΟΥΝ – ΓΙΑΤΙ ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ-TΑ ΕΘΙΜΑ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ: TΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΟΥΝ – ΓΙΑΤΙ ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ-TΑ ΕΘΙΜΑ

Τα Θεοφάνεια είναι μια από τις σημαντικότερες εορτές της θρησκείας μας. Είναι η μεγάλη ετήσια χριστιανική εορτή της Βάπτισης του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή και η τρίτη και τελευταία εορτή του Δωδεκαημέρου των Χριστουγέννων.Ιστορικές μαρτυρίες αναφέρουν ότι μετά το Πάσχα, η εορτή των Θεοφανείων είναι η αρχαιότερη χριστιανική εορτή.

Το μήνυμα των Αγίων Θεοφανείων είναι το μήνυμα της εν Χριστό Αναγεννήσεως. Δηλαδή με την βάπτιση του Χριστου στον Ιορδάνη, ο Χριστός Αγιασε τα νερά ώστε να γίνουν Αγιασμού δώρον, Αμαρτημάτων λυτηριον, νοσημάτων αλεξιτηριον, δαιμοσιν ολεθριον, στις εναντιαις δυναμεσιν απροσιτον και έτσι έχουμε την απαρχή του Χριστιανικού Βαπτίσματος και τον Αγιασμό του κόσμου.

Κατά τη στιγμή της βάπτισης μας πετάμε το ρούχο του παλαιού Ανθρώπου και φοράμε το ρούχο του νέου ανθρώπου, του Αναμενομένου εν Χριστό Ανθρώπου.

Τι συμβολίζει ο αγιασμός στα σπίτια και οι καλικάντζαροι

Την παραμονή των της εορτής των Αγίων Θεοφανείων ,ο ιερέας γυρίζει όλα τα σπίτια και με το Σταυρό και ένα κλωνί βασιλικό «αγιάζει» ή «Φώτων» (ραντίζει) τους χώρους των σπιτιών για να φύγει μακριά κάθε κακό. Παλαιότερα, οι λαϊκές δοξασίες συνέδεαν τον φωτισμό των σπιτιών με την εξαφάνιση των καλικάντζαρων, τους οποίους φαντάζονταν να φεύγουν τρομαγμένοι με τον ερχομό του ιερέ για να ραντίσει τα σπίτια.

Ο σκοπός που φυλάμε μεγάλο αγιασμό στα σπίτια μας

Την ημέρα των Αγίων Θεοφανείων τελείται ο Μεγάλος Αγιασμός στους ναούς και μετά με πομπή έχουμε τον Καθαγιασμό των υδάτων στη θάλασσα όπου υπάρχει ,ή σε λίμνες ,ή σε ποταμούς.

Ο σκοπός που διατηρείται ο μεγάλος αγιασμός στα σπίτια των χριστιανών είναι για να πίνουν οι πιστοί και να αγιάζονται εάν έχουν κάποια ψυχική ή σωματική αρρώστια.

Ο λόγος που οι χριστιανοί ρίχνουν το σταυρό στη θάλασσα

Ο σκοπός που ρίχνουμε τον σταυρό στην Θάλασσα/ λίμνες/ ποταμούς είναι για να καθαγιαστουν τα νερά και να φύγει μακριά κάθε κακο.

Κατά τον καθαγιασμο των νερών της Θάλασσας , το πιάσιμο του Σταυρού γίνεται από κολυμβητές, τους λεγόμενους Βουτηχτάδες, όπου κατά την τελετή της Κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού. Νεαρά κυρίως άτομα βουτούν στα παγωμένα νερά για να πιάσουν τον Σταυρό και να λάβουν την ευλογία του ιερωμένου, αλλά και να δεχθούν τις τιμές και τις ευχές των συντοπιτών τους.

Οι καμπάνες ηχούν χαρμόσυνα, το ίδιο και οι σειρήνες των πλοίων. Όλοι οι πιστοί πίνουν με ευλάβεια από τον αγιασμό, συμβολικά από τρεις γουλιές.

Σύμφωνα με τις περίγραφες από την επίσημη ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Κύπρου, στην άγια εικόνα των Θεοφανείων ο Χριστός βρίσκεται μεταξύ ψηλών βράχων, που σμίγουν και σχηματίζουν «κλεισούραν». Τα νερά, που δεν είναι αγιασμένα, μας θυμίζουν την εικόνα του θανάτου – κατακλυσμού. Ο συμβολισμός των βράχων της εικόνας της γεννήσεως συνεχίζεται στην εικόνα των Θεοφανίων και καταλήγει στην εικόνα της καθόδου του Χριστού στον Άδη. Η εικόνα της βαπτίσεως παρουσιάζει τον Ιησού να εισέρχεται στα νερά, στον υγρό τάφο.

Ο Άδης έχει την μορφή ενός σκοτεινού σπηλαίου, που περιέχει όλο το σώμα του Κυρίου, δείχνοντας την προκάθοδο Του στον Άδη, για να διαλύσει το δυνατό του κόσμου τούτου.

Tα έθιμα σε όλη τη χώρα

Τα Θεοφάνεια που εορτάζονται σήμερα σε ολόκληρη τη χώρα, είναι μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της Ορθοδοξίας. Με τα Φώτα τελειώνει η εορταστική περίοδος των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Η ελληνική παράδοση είναι πλούσια σε ήθη και έθιμα και κάθε γωνιά της χώρας τα γιορτάζει με διαφορετικό τρόπο.

Η νίκη του φωτός απέναντι στο σκοτάδι και ένα νέο ξεκίνημα της ανθρωπότητας που σηματοδοτείται από το χριστιανικό βάπτισμα και τον αγιασμό του κόσμου κυριαρχούν ως συμβολισμοί στη γιορτή των Θεοφανείων και στα έθιμα που τη συνοδεύουν στη βόρεια Ελλάδα. Στον αγιασμό των υδάτων και το περιεχόμενο των μεταμφιέσεων που κυριαρχούν και πάλι στα εορταστικά δρώμενα συνυπάρχουν στοιχεία που ξορκίζουν το κακό, συνθήκες που σηματοδοτούν την αύξηση της διάρκειας της ημέρας και τη μείωση της διάρκειας της νύχτας, αλλά και αναπαραστάσεις παραδοσιακού γάμου.

Πρόκειται για πανάρχαια έθιμα που κυρίως αναβιώνουν τις τελευταίες ημέρες του Δωδεκαημέρου και πιο συγκεκριμένα το διήμερο (παραμονή και ανήμερα) των Θεοφανείων και της εορτής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.

Οι “Αράπηδες”, τα “Μπαμπούγερα”, οι “Μωμόγεροι”, η Καμήλα είναι μερικά μόνο από τα έθιμα που αναβιώνουν μέχρι τις μέρες μας διατηρώντας έτσι αναλλοίωτες παραδόσεις αιώνων και κρατώντας ζωντανούς συμβολισμούς που σχετίζονται με την απομάκρυνση των κακών πνευμάτων, τη γονιμότητα του ανθρώπου και την ευφορία της γης.

Το έθιμο των Αράπηδων

Ανήμερα των Θεοφανείων στη Δημοτική Κοινότητας Νικήσιανης του δήμου Παγγαίου, στο Μοναστηράκι, στον Ξηροπόταμο και στο Βώλακα της Δράμας, τελείται με διάφορες παραλλαγές ένα δρώμενο γνωστό ως Αράπηδες, επειδή στην μεταμφίεση των πρωταγωνιστών κυριαρχεί το μαύρο χρώμα: μαύρες φλοκωτές κάπες και εντυπωσιακές υψικόρυφες προσωπίδες, κεφαλοστολές από γιδοπροβιές.

Όλες οι ομάδες των «Αράπηδων» κάνουν κοινή παρέλαση στους δρόμους, κάτω από τους εκκωφαντικούς ήχους των κουδουνιών τους. Δύο αρχηγοί ομάδων παλεύουν μέχρι την τελική πτώση του ενός. Ακολούθως, γύρω από τον πεσμένο αρχηγό, μαζεύονται όλοι, σε μια μυσταγωγία, που τελειώνει με την ανάσταση του νεκρού και τον ιδιόρρυθμο ξέφρενο χορό όλων, που ακολουθεί.

Σύμφωνα με την παράδοση, η παράσταση αυτή συμβολίζει το θάνατο του Διονύσου από τους Τιτάνες και την ανάστασή του από το Δία και παράλληλα την χειμερία νάρκη της φύσης που είναι ο Χειμώνας και στη συνέχεια την ανάσταση της φύσης με τον ερχομό της Άνοιξης.

Αυτό που εντυπωσιάζει τον επισκέπτη, είναι η εμφάνιση των Αράπηδων, με την οποία ντύνονται μόνο άντρες. Το ντύσιμο των Αράπηδων, περιλαμβάνει τα τσερβούλια (παπούτσια) που κατασκευάζονται από ακατέργαστο χοιρινό δέρμα και συγκρατούνται από τις λαπάρες που είναι δερμάτινα σχοινιά και τα καλτσούνια (κνήμες με υφαντό πανί από τρίχωμα προβατίνας) που φορούν στα γόνατα. Στο κάτω μέρος του σώματος φορούν μπινιβρέκι (μάλλινο παντελόνι) και στο πάνω μέρος χοντρή τσομπάνικη κάπα. Στη μέση τους, φορούν τέσσερα ποιμενικά κουδούνια (τσάνια) διαφόρων μεγεθών. Το πρόσωπο είναι καλυμμένο με την μπαρμπότα (προσωπίδα) που είναι το τομάρι μιας γίδας το οποίο είναι ραμμένο και στερεώνεται στις άκρες του, στα σχοινιά των κουδουνιών. Η μπαρμπότα στολίζεται με ένα λευκό μαντήλι το οποίο έχει πάνω του χρωματιστά σχέδια, φλουριά και λουλούδια.

Τα Μπαμπούγερα της Καλής Βρύσης

Τραγόμορφες φιγούρες των «Μπαμπούγερων», μορφές που ξεπηδούν από τη λατρεία της Μητέρας Γης και του θεού Διονύσου. Άνθρωποι μεταμφιεσμένοι με κατσικοδέρματα και με πρόσωπα μαυρισμένα με αιθάλη, τραγουδούν και χορεύουν, ξορκίζοντας τα κακά πνεύματα. Έτσι και φέτος ανήμερα των Θεοφανείων θα πραγματοποιηθούν τα «Μπαμπούγερα» στην Καλή Βρύση με πλήθος κόσμου να παρακολουθεί το δρώμενο.

Μάλαμας Σωτήριος
Για τον Σεβασμό και την Αξιοπρέπεια μας !!!!